حکم

سایت بلاگفا مدتی ار دسترس خارج شد... هر چند که وقت و حوصله ای هم برای نوشتن نیست...   در این مدت... ترم تمام شد ولی تز تمام نشد!! سپاهان قهرمان لیگ شد، ذوب قهرمان حذفی و کاتالان ها قهرمان سه گانه... بر سر برنامه هسته ای توافق شد... طوفان آمد و سیل و مردم باز جوک ساختند برای توافق و طوفان و ....یونان همچنان در بحران است و گاهی فکر می کنم چقدر یونانم... البته بحران ما مالی نیست! و هر چقدر منتظر شدیم رادیو هفت را دیگر پخش نکردند تا از سبد دلخوشیهایم یکی کم شود...هنوز هم شعر خوب است آن هم از آنا آخماتووا.... و باز هم تز تمام نشد.. حکم...

این روزها مصادف است با هفتادمین سالگرد بمباران اتمی ژاپن...بنظرم یکی از سخت ترین کارهای دنیا این است که یک معلّم تاریخ باشی در یکی از مدارس آمریکا و بخواهی پایان جنگ جهانی را برای مشتی دانش آموز باهوش که بیشترشان مهاجر هستند توضیح دهی... «1945، اواخر جنگ جهانی دوم، در اروپا، آلمان نازی با ورود ارتش سرخ شوروی به برلین، بی قید وشرط تسلیم شد، هیتلر خودکشی کرد و تمام... بر کرانه اقیانوس آرام، امّا، ژاپن-زیبای شرق دور- هنوز مقاومت می کرد، پرزیدنت ترومن به چشم بادامی ها اولتیماتوم داد... تسلیم یا نابودی... بامداد 6 اوت یک F29 آمریکایی، پسرک (Little boy) را بر فراز هیروشی حکم...

مشغول صحبت بودیم که بحث رسید به او ... با لحن سخیفی گفت: بردنش از این جاهایی که پیرا رو نگه می دارن... چند روزی میشه... بقیه حرفایش را نمی شنوم... چند تلفن کافی است تا مشخصات جایی که او را برده اند پیدا کنم... یک بعد از ظهر به آنجا می روم ... با هزار بدبختی پیدایش می کنم... بیرون از پنجره می توان داخل آن اتاقک حقیر را دید... روی لبۀ تخت نشسته است... سرش پایین است... یک مرد.. شصت و چند سال مردی...چهل سال معلمی ...گچ تخته.یک دایره المعارف متحرک.. ..قامتش انگار کوتاهتر شده است... باورم نمی شود... وارد می شوم... در صورتش حس عجیبی را می توان دید... ترکیبی از چند حس مختلف و متضاد... هنوز حکم...

ﺷﺎﯾﺪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻣﺶﭼﻨﺪ ﺷﺎﺗﯽ ﻫﻢ ﻣﻬﻤﺎﻧﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ .ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩﻭ ﻣﻦ ﻫﻢﻭ ﺍﻭ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮﺩﻭ ﻣﻦ ﻫﻢﻭ ﺍﻭ ﻣﺮﺩﻭ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻡ .ﺷﺎﯾﺪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﭼﻮﻥ ﮐﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖ ,- ﻣﺜﻞ ﻣﻦ -ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ , ﻣﺎ ﺩﺷﻤﻦ ﺷﺪﯾﻢ .ﺑﻠﻪ !ﺟﻨﮓ ﺟﺎﯼ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺳﺖﺁﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﯿﮑﺸﯽﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﺍﺵﭼﻨﺪ ﺷﺎﺗﯽ ﻫﻢ , ﻣﻬﻤﺎﻧﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ ...توماس هاردي حکم...

(آقای وهمی، یک شخصیت کاملاً خیالی است، هرگونه شباهت با آدمهای اطراف کاملاً اتفاقی است و ربطی به نویسنده ندارد.) معلوم نیست آخرین بار کی جدّی به بعد از مرگ فکر کرده است... یک مهندس تقریباً 40 ساله که در یک شرکت خصوصی خوش آتیه کار می کند، چرا باید به مرگ و بعد از مرگ فکر کند؟؟... در عوض به این فکر می کند که دختر کوچکش را به کدام دبستان بفرستد که آینده اش از اینی که هست روشن تر باشد...  وقتی بی بی سی با آب و تاب از سقوط خان طومان گزارش می دهد ترجیح می دهد شبکه را عوض کند و قسمت هفتصد و پنجاه و سوم یکی از سریال های شبکه فاخر جم را نگاه کند... چرا باید به این فکر کند که ی حکم...

آه اگر آزادی سرودی می خواندکوچکهمچون گلوگاه پرنده ایهیچ کجا دیواری فرو ریخته برجای نمی ماندسالیان بسیاری نمی بایستدریافتی راکه هر ویرانه نشان از غیاب انسانی است ...  ----------------------------------------------------------------------------------------- روزی ما دوباره کبوترهایمان را پرواز خواهیم داد و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت و من آن روز را انتظار می کشم حتی روزی که نباشم  حکم...